durgunluk

 Hayatta kişi neyden mahrumsa ona saplantılı hale geliyor. Kendimi seven bir ailem ve arkadaşlarım olmasa hayatımın geri kalanını kendimi aslında bunları hakkettiğime dair ikna ederek geçirirdim, ama bunları elde etmek için hiçbir şey yapmam gerekmedi, uyandım ve varlardı. Romantik sevgi buna dahil olmadığı için sorun yaşadığım nokta bu oldu ama pes etmenin ve akışa bırakmanın beni getirdiği durgun sulardan şuanlık memnunum.

Bişeyler anlamlarını yitirdi diyip durdum ama belki de sadece perde arkasını görmüş olmanın verdiği hayal kırıklığıydı benimki ve şimdi geçti. Evet tatsız ama ne yapayım yani. 

Yaşamımızdaki tüm ilişkilerimize belli bir miktar rollenme hep dahil. Romantik ilişkide olduğumuz bi insanın ilişki biter bitmez sanki bambaşka bir insana dönüşmüş gibi gelmesi bu yüzden. Rol yapmanın bırakılması. Terkedeni suçlasa da terkedilen de aslında aynı dinamiğin içinde ve tek suçu daha erken pes etmemek. Bir insanla istersen sadece birkaç ay görüş istersen 10 sene evli kal, yaptığımız şeyin bir kısmı gerçek ama az ama çok bir kısmı her zaman davranmak, bilinçli veya bilinçsiz şekilde. O yüzden sevgililik ve tek geceliğin arasındaki tek fark aslında rol yapılan süre. Evliliği bunlardan ayrı tutuyorum çünkü yasal bir bağ, bilinçli bir risk alma ve yürek yemek sisteme dahil oluyor.

Sonuç olarak çoğu insan kendisi ile bile yüzde yüz dürüst olamazken, tamamıyla dürüst bir ilişkinin mümkün olmasına inanmak belki de saflıktı. Bu dünyadan ayrılırken yalnız ölüp ölmeyeceğimi bilemem, bildiğim tek şey kendimin orada olacağı. Bu sebeple hala öz saygımı herşeyin, kendi komforumun bile üzerinde tutmaya devam edebilirim umarım.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

YENİLGİ

hiçbir zaman bu kadar yenilmiş ve bunu kabullenmiş hissetmemiştim. standartlarını adım adım aşağıya çekmesine rağmen ona bile sahip olamayan ben... "olamayacağı belliydi ama bıraksaydı biraz daha mutlu olsaydım". bir insan kandırılmış olmayı arzu eder mi? kendime acımaktan bana anlatılan hiçbir şeye üzülemiyorum. sonunda para kazanmaya başladıktan sonra aldığım pahalı suluboya kağıtların yüzüne nasıl bakmadıysam, yurt dışından aldığım boyalara elimi birkaç defadan fazla kez sürmediysem, istediğim yoldaşa da eninde sonunda ulaşırsam eğer, hevesimin çoktan beni terk edip gitmesinden de korkuyorum. etrafımdaki insanlar günden güne yitip giden anlamlarından yakınırken, ona çok kısa sahip olan kendime bakıp üzülüyorum. ama benim hikayem başlamamıştı bile, şimdi sizinki sonlanırken ben nasıl konum almalıyım? herşey bu noktaya gelecekti madem, ben en sonunda razı olan olacaktım, bunca zaman direnmem niyeydi? çok derin bir pişmanlık içindeyim ve o kadar takatim yok ki, hava yastığım ...
Devamı

YETER

 Sevildiğinden emin olma duygusunun verdiği güveni ve gücü unutmamaya çalışıyorum. Olur da bir gün tekrar bunu yaşarsam yoksunluğun ve çaresizliğini ve çıkmazını unutmamaya çalışacağım ki şımarmayayım. Kaybettiğim şeyin ne kadar değerli olduğunun farkında olmamın çok önemli bişey olduğunu, anlamsızca bişeyler yaşayamıyor olmamın beni şanslı biri yaptığını söyleyen terapistimi bırakacağım. Önemliyse ne yapayım? Şanslı olmak böyle bir his mi? Bok gibiymiş. Karşımda net bir kötü olsa elimde net bir silah yapmam gereken net bir hareket... Öyle bi tablo olsa ki dışardan bakan biri yapılması gereken hakkında soru işareti bile duymasa. Ben neyi nerede arayacağımı şaşırdım. Sabır mı boşa vakit geçirme mi? Kendimi buluyor muyum ziyan mı ediyorum? Kabullenme ve öfke dalgalar halinde varlıklarını hissettirmeye devam ediyorlar. Suçluyacak biri olsa ne olmasa ne. Acımı eşit hissetmeyen herkese yani herkese dargınım. Bıktım.
Devamı